Weinig mensen weten hoe dit voelt om compleet gelukkig te zijn, om te stralen in hun kracht. Het is een gevoel van vertrouwen. Zijn, loslaten, kalmte, helderheid, niet weten en weten tegelijkertijd. Het gevoel van stevigheid. Voelen dat je doet wat je hier te doen hebt is groots, normaal én intiem. Die momenten van je eigen kracht voelen is magisch, want je gelooft bijna niet dat het mogelijk is en toch doe je het, voel je het, belichaam je het en ontvang je het.
Het doel is niet om dit altijd te voelen, want het leven vraagt om beweging en groei. Daarvoor zijn struggles, uitdagingen en moeilijkheden nodig. Het lichaam spreekt en beschermt, emoties laten weten en verbinden, gedachten analyseren en kaderen. Het is een samenspel van mens zijn en doen, zijn en gaan. Bewegen, dansen, spelen, ontdekken. Het mag leuk zijn. Licht en donker, moeilijk en gemakkelijk, soepel en stroperig. Er is geen goed of fout.
Veel mensen denken in goed en fout, in verbeteren en upgraden, maar eigenlijk in de kern ben jij al goed genoeg. Je doet precies wat je weet en kent in dit moment. Het hoort bij je pad, bij de lessen die je mag leren. De wereld waarin je geboren bent confronteert en spiegelt precies dat wat jij nodig hebt om te groeien in dit leven. Dat vraagt oprechtheid en moed om het aan te gaan, te belichamen en toe te laten. Het is een dans van voelen, herkennen, erkennen, belichamen en transformeren.
Als jijzelf uit de weg gaat
Soms is het engste wat je kunt doen; aan de kant gaan en de controle loslaten. Stoppen met oordelen en niet meer vasthouden aan het oude. Wanneer je ontdekt dat je kunt leunen, dat je gedragen wordt door iets groters, dan hoef jij alleen maar aan de kant te gaan, op zij te stappen en je mee te laten voeren. Het is een samenspel van vertrouwen en laten gebeuren. Reageren in het moment en observeren wat er ontstaat. Het gaat niet om het perfect doen, het gaat niet om conflicten vermijden. Het leven is een proces. Met uitdagingen, bewustwording, dankbaarheid en plezier.
Waar ligt je focus? Ben je altijd bezig met de moeilijkheden? Kun je ontvangen als het goed gaat? Voor beide heb je vaardigheden en het juiste perspectief nodig. Wanneer geef je ruimte aan de onrust of neerslachtigheid? Wat heb je nodig als je gelukkig bent? Kun je het volop voelen, zien, ervaren?
Boven de eerste kolom schrijf je ‘verhalen en patronen’
Boven de tweede kolom schrijf je ‘mijn oude ik’ of ‘ruis’
Boven de derde ‘mijn verlangen’ of ‘mijn nieuwe ik’
Boven de vierde kolom schrijf je weer ‘ verhalen en patronen’
Ga rustig zitten, sluit even je ogen en voel hoe je je voelt. Is er frustratie? Zijn er uitdagingen of moeilijkheden? Waar loop je tegenaan?
Alle dingen die zorgen voor ruis, voor frustratie of voor onrust schrijf je in de tweede kolom. Het kunnen lichamelijke klachten, emoties of gedachten zijn. Het kunnen ook externe dingen zoals verhuizing, mobiel gebruik, je moeder of een ruzie met een vriendin zijn.
Vervolgens sta je stil bij de verhalen en patronen die je herkent in deze ruis en frustratie gevende dingen. Denk aan ‘ik werk altijd hard’, ‘ondernemen is moeilijk’, ‘er zijn veel moet dingen’, ‘ik ben te emotioneel’, ‘ik vermijd wat ik eng vind’
Sluit weer je ogen en stapel herinneringen van momenten waarin je je geliefd, blij, vrolijk, samen of verbonden voelde. Momenten van dankbaarheid, trots en liefde. Merk op of je contact kunt maken met dit gevoel en laat het groeien in je lichaam. Laat evt. een gouden licht door je heen stromen en stap in jouw grootsheid. Deze YouTube video kan helpen om te verbinden met dit gevoel: klik hier
Schrijf alle beelden, geluiden, gevoelens en kleuren op die je voelt in jouw nieuwe jij, die horen bij jouw verlangen. Wat maakt jouw blij, dankbaar en volvertrouwen? Laat je fantasie alle kanten op gaan. Er is geen goed of fout, realistisch of niet. Schrijf het allemaal op.
Tenslotte noteer je alle gedachten, patronen, overtuigingen en waarheden van deze jij en jouw verlangen. Wat gebeurt er als je stapt in deze waarheid? Hoe voelt het? Wat geloof je? Schrijf het op.
Deze oefening helpt om los te komen van de down-jij. De jij die van alles iets vindt. Het komt los van emoties, gedachten en het perspectief van gebreken. En het geeft je de vrijheid om in een andere waarheid te stappen, zodat je met andere ogen kijkt naar het probleem waardoor er andere oplossingen andere gevoelens ontstaan.
Heel veel plezier met deze oefening. Laat je me weten of het jou heeft geholpen? Ga uit de weg en laat ontstaan wat voor jou de bedoeling is. Kom in je eigen kracht! Ik verzeker je; het is magisch.
Liefs, Renée
PS Wil je hier samen mee aan de slag? Dat kan in groepslessen of 1 op 1
Alles beweegt in cycli net als de seizoenen. Veel mensen denken lineair; van A naar B. Terwijl het leven gaat als een spiraal, rond en op en neer.
De lente gaat over zaadjes die ontkiemen, vogeleieren die uitkomen en bloemen die bloeien. Het is het seizoen van openen, naar buiten gaan en vrolijkheid. Nieuw leven, licht.
De zomer gaat over zonlicht, stralen, sociale evenementen, ontdekken, creëren en naar buiten brengen, delen en grootsheid. Het is een seizoen van spelen, groei en stappen in mogelijkheden.
De herfst gaat over loslaten wat je niet meer nodig hebt, naar binnen keren. De blaadjes die vallen en wortels versterken. In de donkerte staan zelfreflectie en zelfzorg voor op.
De winter gaat over stilte en terugtrekken. Schuilen onder een warme deken. Ademen, opladen en ideeën ruimte geven om te ontstaan. Ook in de winter is ruimte voor zelfreflectie en loslaten. Het is een tijd van transformatie en ruimte maken voor nieuwe lagen, een nieuwe jij.
Oké met alle seizoenen
De seizoenen; lente, zomer, herfst, winter, kent iedereen. In Nederland zijn ze heel duidelijk en aanwezig. Je beweegt automatisch mee, of je het nu leuk of stom vindt. Het is er. Terwijl als de seizoenen door jou heen bewegen, weerstand, frustratie, opluchting en dankbaarheid elkaar afwisselen.
Kun je loslaten? Vertrouw je dat het weer lente wordt? Kun je verzachten in de winter? Aanwezig zijn en waarnemen wat er speelt in jou? Het is een ander perspectief, waardoor vriendelijkheid en vertrouwen groeien.
Ik oefen het al een tijdje en nog steeds betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik in de zomer en lente wil blijven. Dat het daar vrolijker en fijner is. Het is moeilijk om los te laten, om oké te zijn met niks doen, om niet te weten wat de volgende stap is. Het is anders dan de mannelijke energie van doen, aanpakken en doelen behalen. Het vrouwelijke is chaotischer, zachter, wilder, echter en intenser. Daarnaast ook warmer, ronder, completer.
In de herfst en winter wordt ruimte gemaakt voor het nieuwe. Je doet dan niet niks, je staat dan niet stil. Het is een moment van observeren, van aanwezig zijn, van loslaten en groeien. En daarin ligt kracht, beweging.
Accepteer jij de seizoenen in jouw mens zijn? Mag je het even niet weten, je kut voelen of loslaten en keuzes maken? Kun je doen wat nodig is? Stappen in je kracht en stralen wanneer het leven dat van je vraagt?
Het leven gaat in cirkels. De seizoenen wisselen buiten af, maar ook in jou.
Liefs, Renee
PS Wil jij een opstelling hiervan maken en zien hoe de seizoenen werken bij jou? Ontdek de 1 op 1 sessies of de Winterstilte.
Voor mij zijn ‘stressklachten, stress, emoties en lichaamssignalen’ normale woorden, maar ik merk dat dit voor heel veel mensen niet zo is. Ik heb ook een beeld van wat het betekent en hoe het zich uit, want ik heb er zeven jaar over geleerd en mijn hele leven ervaren. Ik ben Renée, psychosomatisch fysiotherapeute en voormalig stresskip😉
Het stresssysteem doet soms overdreven
Als iemand zegt dat ze last heeft van oorsuizen, onverklaarbare buikkramp of wakker wordt met een onrustig gevoel, dan speelt hier meestal het stresssysteem een rol. Daarnaast zijn stressklachten bijvoorbeeld een continu gevoel van onrust, stemmingswisselingen, afwisselend koud of warm voelen, rillingen, jeuk of onverklaarbare verplaatsende pijn, moeë ogen, hoofdpijn, vermoeidheid of misselijkheid en nog meer, want ieder lichaam ‘praat’ anders.
Het stresssysteem is een systeem in het lichaam dat bestaat uit de zintuigen, hersenen, bijnieren en het zenuwstelsel. Zij signaleren, beoordelen en reageren op veiligheid en gevaar. Hun beoordeling wordt gebaseerd op herinneringen, opvoeding, overtuigingen, externe gebeurtenissen en lichaamswaarden. Dit systeem werkt natuurlijk niet alleen, want alles in het lichaam is verbonden. Het stresssysteem werkt samen met het pijnsysteem, temperatuursysteem, vruchtbaarheidssysteem en spijsverteringssysteem.
Normale stress of onduidelijke signalen
Mensen vinden het logisch als er stress is als ze bijvoorbeeld verhuizen, van baan wisselen of scheiden, maar het onderliggende aanwezige stressniveau wordt vaak vergeten, denk aan momenten van:
Drie dingen tegelijk doen
De to do’s van iedereen in het gezin onthouden en zorgen dat iedereen op tijd op school is en naar sporten gaat, genoeg eet en gelukkig is
Vergeten waar de sleutels liggen of je mobiel kwijt zijn
Continue werkdruk of het gevoel beoordeeld te worden
Struggles op de werkvloer of spanningen thuis
Laag zelfbeeld, onzekerheid of angst
Doen wat van je verwacht wordt, terwijl je eigenlijk iets anders wilt
Geen keuzes maken en mee rennen in de snelheid van de maatschappij
Te lang scrollen op je telefoon of antwoorden buiten jezelf zoeken
‘Aan’ staan, alert zijn, aanpassen, pleasen of perfectionisme
Bij deze situaties kan er een continue verhoogd stressniveau ontstaan. Waardoor het lichaam de hele tijd gevaar detecteert en er meer stresshormonen aanwezig zijn in het lichaam, met als gevolg meer lichamelijke signalen, zoals spierspanning, hoofdpijn, buikklachten, duizeligheid, oorsuizen, weinig of meer honger, wazig zien, opgesloten voelen of koud of te warm hebben. Hoe eerder je reageert, herstelmomenten inlast, afwisselt van taak, één ding tegelijk doet of in hier en nu leeft hoe minder kans je hebt op verergering van klachten. Alleen denken dat je minder moet stressen helpt vaak niet. Het lichaam mag ook voelen en begrijpen dat er veiligheid is.
Pas als de klachten echt vervelend zijn
Pas als de klachten echt vervelend worden, dan zoeken mensen hulp. Het is zoooo zonde, want om te herstellen van tinnitus, burn-out, depressie, chronische pijn of chronische vermoeidheid duurt veel langer. Preventie wordt het genoemd, maar als iedereen dit van jongs af aan al doet en kent, dan is stress in de nieuwe wereld overbodig. Dan zorgt iedereen goed voor zichzelf, kunnen ze signalen herkennen, er naar handelen en hoeven zij zich niet te bewijzen of meer te doen dan ze kunnen. Dan gaat het niet over voorkomen maar over een nieuwe normaal. Een normaal waarin overbelasting een uitzondering is.
Ik hoop dat ik een stukje bijdraag aan kennis en vaardigheden op het gebied van goede zelfzorg, minder stress en meer lichaamsbewustzijn. Het leven wordt zoveel leuker als je vanuit vertrouwen, plezier en verbinding leeft!
Zo kun jij ook leven
Een normale dag kan er zo uitzien als je luistert naar je lichaam, leeft en goed voor jezelf zorgt:
Liza wordt wakker van haar wekker. Ze heeft intens gedroomd over veel mensen en kamers en problemen oplossen. Ze blijft nog even liggen en kijkt naar het plafond, ze voelt zich niet uitgerust. Haar lichaam voelt gespannen en haar adem onrustig. Liza stapt uit bed en loopt naar de douche. Onder de douche stelt ze voor dat het water haar droom en de vermoeidheid wegspoelt. Ze doet ook een ademoefening waarin de in- en uitademing ongeveer even lang duren. Niet om dingen weg te ademen of weg te stoppen, maar juist aandacht te geven voor wat er is. Haar adem wordt rustiger. De moeheid blijft nog een beetje hangen, het is oké en hoeft niet weg. Na het ontbijt rijdt ze naar haar werk. In plaats van denken aan alles wat er moet gebeuren, denkt ze aan leuke herinneringen en staat ze stil bij de mooie herfstkleuren van de bomen.
Op het werk aangekomen, begroet ze haar collega’s. Ze rent en springt niet naar haar bureau, maar ze loopt rustig, op haar gemak. Ze maakt oogcontact met de anderen en voelt de sfeer in de ruimte. Ze heeft zin in de dag en de taken die op het programma staan. In de ochtend heeft zij de beste focus en de eerste paar uren vliegen voorbij. Na drie uur werken merkt ze op dat haar ogen moe worden en haar schouders meer gespannen zijn. Daarom staat ze op van haar plek en loopt naar de wc en de koffiehoek, ze laat het werk los, want afmaken kan straks nog.
In de pauze gaat ze naar buiten en loopt ontspannen een rondje. In de middag staan meerdere vergaderingen gepland. Soms is er best wat irritatie en frustratie en ze is trots dat ze heeft gezegd wat ze wilde zeggen. Na deze momenten neemt Liza de tijd om het los te schudden. In het begin deed zij dit op de wc of in een lege vergaderruimte. Nu doet ze het ook weleens aan haar bureau. Ook is ze er oké mee dat ze een tijdje naar buiten staart, want ze weet dat ze daarna wel weer concentratie krijgt. Haar mobiel laat ze op die momenten zoveel mogelijk liggen.
’s Avonds na het eten, kijkt ze twee afleveringen van een serie samen met haar man. De kinderen zijn naar bed en na de serie nemen ze de tijd om te kletsen over de dag. Geen huishouden dat trekt, aanwezig in hier en nu.
Herstel kan ook in kleine dingen
Je hoeft niet uren te mediteren, diepte werk te doen of iedere dag een ijsbad te nemen. Het zit vaker in de kleine dingen. Het oké zijn, vertrouwen voelen, tevreden zijn, bewust kiezen en alles omarmen. Je mening niet inhouden of doen wat hoort i.p.v. wat jij voelt of wilt. Je uitspreken, ruimte innemen, je eigen lasten dragen en niet die van iedereen. Bewust zijn van hier en nu in plaats van denken aan het verleden of de toekomst. En iedere dag is anders, soms zijn er meer emoties in jou, soms lijkt iedereen blijer, soms moet er meer en soms komt alles samen. Zoals Tibor altijd zegt: “als je meerdere goede dagen hebt, krijg je vanzelf goede weken, maanden en jaren. Begin bij één goede dag.”.
Het is handig als je weet wat een goede dag is, dan kun je meer van die dagen doen 😉
Het stresssysteem werkt samen met verschillende systemen in je lichaam. Leer luisteren naar lichte signalen, dan hoeft je lichaam niet te schreeuwen. Begin je met voelen, weet dan dat het normaal is dat het lijkt dat je klachten eerst erger worden, want je voelt wat er werkelijk is. Als je samenwerkt met je lichaam wordt het leven een stuk leuker en ontstaat er meer plezier!
Ik ben Renée Moonen, eigenares van Dans Beweeg Groei. Mijn missie is om tijd voor jezelf en herstel normaal te maken zodat minder vrouwen angst en stressklachten ervaren. Ik gun iedereen een leven waarin zij zich krachtig, vrolijk en volvertrouwen voelen. Dans Beweeg Groei is een plek om rust in je hoofd, ontspanning in je lichaam en vertrouwen in jezelf te krijgen door middel van systemische coaching, psychosomatische fysiotherapie en dansmeditatie. Ik ontmoet graag nieuwe mensen en ik vind het leuk om mee te denken over stress, ontspanning, lichaamsbewustzijn en emoties.
Ooit zei iemand: “Ondernemen is een snelkookpan van persoonlijke ontwikkeling.”. Yes, it is. Wat veel mensen niet weten is dat ondernemen niet alleen vrijheid en doen wat je wilt is. Ondernemen gaat over zoveel verschillende lagen. Het raakt thema’s als geld, geven en ontvangen, zichtbaarheid, kwetsbaarheid, je eigen mening en ideeën met de wereld delen, waarde plus alle marketing, sales en administratieve taken. Het is business én soul. Het is je vak uitoefenen én marketing. Het is professionele én persoonlijke ontwikkeling. En dat kent diepe dalen, hoge pieken, chaos, trots en saamhorigheid.
Waarom zou je willen ondernemen?
Toen ik net begon als ondernemer vroeg ik me af waarom niet iedereen dit doet. Er is rust, er is creatie en er is zoveel mogelijk. Nu, na een jaar snap ik waarom niet iedereen ondernemer wilt of moet worden. Het is niet voor iedereen. Het vraagt namelijk om reflectief te zijn, om oprecht en compleet eerlijk te zijn naar jezelf en alle verantwoordelijkheid te nemen over falen en succes. Het is kwetsbaar, want je zet jouw waarheid, visie en dienst of product in de wereld waar jij compleet in gelooft. Daarvoor kun je afgewezen, beoordeelt of geprezen worden. Falen is eng, maar succes dat is ook facking eng!
Misschien geldt dit ook wel voor het leven. Durf je het leven volledig te leven? Gelukkig te zijn en echt helemaal te doen waar jij goed in bent? Of hou je je klein zodat de ander de ruimte krijgt om te stralen? Of strijk je met de eer van de ander om te verbergen dat je het eigenlijk niet kunt? Struggle je en werk je hard op een plek die helemaal niet de jouwe is, waardoor je met burn-out klachten thuis komt te zitten? Please je, perfectioneer je, vermijd je of blokkeer je in dat wat je moet doen vanwege weerstand, angst om te falen of angst om te stralen?
Als het stroomt
Het leven is eng. Iedereen doet maar wat. En soms….. soms stroomt het, gaat het gemakkelijk en geniet je volop. Soms sta je op je plek en ben je gewoon wie je bent en is dat genoeg. Op zulke momenten voelt het niet als dragen, als zwaar of als moeizaam. Op die momenten is er helderheid, vertrouwen en verbinding. Tot er weer een saboteur om de hoek komt kijken en een nieuwe laag van groei zich aandient, want ‘negativiteit’ zorgt voor beweging.
In deze maatschappij klopt er van alles niet, er is beweging nodig. Er is verandering nodig. Durven we met z’n allen een leven te leven wat gelukkig maakt? Kun jij het ontvangen? Mag je op jouw plek staan, mag alles er zijn en kun je onvoorwaardelijk geven én ontvangen?
Als je in de put zit, een beschermingsplaat voor je hebt of pijn hebt, kun je dan voelen wat deze vragen met je doen? Waar zit de weerstand of de angst? Wat probeer je te verstoppen of weg te drukken? Op welke plek sta je? Het gaat niet om goed of fout. Het gaat om zijn, de verantwoordelijkheid nemen over je leven. Jij bent al goed genoeg, echt! Voel het en je kunt stralen. Komen er emoties? Ook dat hoort erbij en mag er helemaal zijn.
Voelen, luisteren en zijn
Het leven is circulair, een spiraal, ups en downs, groei en je komt altijd uit waar jij moet zijn. Het loopt zoals het loopt. Vooral als jij je intuïtie volgt, luistert naar je innerlijke waarheid. Nee, niet zweverig. Juist hier, op deze aarde, in verbinding. Krachtig en moedig. Je doet het, je leeft het. Rond, compleet, echt.
“Wat kump, kump.”: zei mijn moeder vaak in het Limburgs. Kun je loslaten en het laten gaan zoals het gaat? Met alle mooie momenten en zware periodes? Waar je nu ook zit in jouw leven of het soepel loopt of vast loopt en je hebt de behoefte aan een luisterend oor en inzichten? Ik zit voor je klaar! Via whatsapp coaching, 1 op 1 psychosomatische fysiotherapie of in Dans je Vrij groepslessen.
Liefs, Renée
PS Jij bent mens en dat is oké! Geniet, groei, ontdek. Met onderstaande oefening heb jij een fantastische nacht 🥰
Frustratie. De frustratie van ondernemen, van het leven of van relaties. Het is soms gekmakend. En vooral als je weet dat je het zelf doet. Bijvoorbeeld, ik zeur, ik klaag, ik zit in de slachtofferrol en leg het probleem helemaal buiten mezelf. Ik weet het en toch is dat wat ik met name zie. Ik wil de verantwoordelijkheid niet nemen. Ik wil niet sterk zijn, iets moeten of afgewezen worden. Het is te groot, te eng en dan is het de schuld van de ander en de wereld dat het niet lukt. Dat het niet stroomt.
Mijn valkuil is om te luisteren en kijken naar hoe anderen het doen. Wie kan mij, mijn hopeloze hulpeloze ikje, helpen? Want er is iets mis met mij, want niks gaat zoals ik wil of zoals het hoort. Als ik het te rustig heb, verveel ik me. Wanneer het te druk is, voel ik me moe. Het is nooit goed en ik baal er van.
Die angst, die frustratie, die laat weten dat er iets aan de hand is in mij. Iets wat ik kan shiften door compleet eerlijk te zijn naar mezelf, maar durf ik vervolgens ook de keuze te maken? Te gaan staan voor dat waar ik in geloof, te doen wat ik te doen heb? Ik kruip weer weg in het hoekje, onzichtbaar voor de buitenwereld. Ik hou me klein en ik verstop me, want daar is het veel veiliger. Met de overtuigingen mee weggestopt, want mennn wat gebeurt er als iedereen je ziet, je afwijst, kritiek heeft, je aanbidt, ziet hoeveel kennis, gezelligheid en waarde je brengt.
Wat als? De boosdoener. Wat als? De twijfelaar. Wat als? De angstige. Wat als? Waarom ik? De vinger die wijst naar de ander en zegt niet ik, JIJ. Het helpt niet en toch is het zoveel makkelijker dan oprecht kijken naar jezelf. Eerlijk, vriendelijk en speels te blijven in jezelf, naar jezelf, bij jezelf. Tegen iemand anders zou je zeggen: “Je voelt emoties en dat mag. Je doet wel een beetje moeilijk, maar weet dat je precies goed bent zoals je bent, waar je bent. Hup, je bent er klaar voor.” Niet pushend of forcerend, maar een vriendelijk duwtje in de rug en helpend bij de eerst volgende stap.
Eenzaamheid
Dan realiseer ik me dat er nog een diepere laag is, namelijk eenzaamheid: “niemand begrijpt me”, “ik ben helemaal alleen”. Het is niet waar, het is ook oud. En toch voel ik het zo sterk. Het blokkeert alles en er is voor een moment geen enkele beweging. Behalve dat wijzende vingertje naar de ander, de boosheid naar het zelf en het geslachtoffer, want daar is het veilig. In ieder geval veiliger, want die plek, dat gevoel is bekend.
Ik las ooit een artikel dat het gemiddeld een half jaar duurt voor mensen om met een matige relatie of matig werk te stoppen. Mensen blijven liever in een bekend matig leven dan dat ze gaan voor een onbekend geweldig leven.
Vanochtend liep ik een rondje door de miezerregen. Kinderen en ouders verplaatsten zich naar werk of school. Hun gezichten straalden weerstand uit. Geen zin. Ik hoorde gemopper van beide kanten. De auto’s en fietsen sjeesden haastig langs. Wat een energie om de dag mee te beginnen.
Waar verlang jij naar?
Ik verlang naar een leven waarin ik over het algemeen energiek, vrolijk en blij ben. Een leven waarin ik omringd word door de leukste mensen. En waarin onbekenden je vriendelijk open begroeten, tijd hebben voor een praatje. Het is een leven van plezier, dans, groei en verbinding. Het is het leven dat ik leef. Alles is er al. Ik mag vertrouwen.
Bedankt voor het lezen van dit blog. Herken je het? Ik hoor het graag, want dan weet ik dat ik niet de enige ben die heen en weer geslingerd word in al die emoties.
Liefs, Renée
PS Wil jij dit soort teksten, informatie en aankomende events in je mail ontvangen? Hier kun je je inschrijven.
Ik dacht dat rust meditaties, slapen of vakantie was, maar tijdens de Autumn Vibes (een ochtendretraite) ontdekte ik met nog drie dames dat rust in je zit. Het is een gevoel. Het ontstaat op een plek, zoals de bergen, bij zee of in een bos. Het is zijn, de echte jij zijn. “Ik ben”. Het is iets doen waarin de tijd verdwijnt, zoals knutselen, tekenen, schrijven, wandelen, spelletjes doen of kijken naar de golven die tegen de rotsen op klotsen. Wat is rust? In deze blog duiken we in het thema ‘effectieve rust’.
Misschien ken je het wel; niemandsland. Dit woord heb ik geleerd van Janne Schuijn. Het is een plek waarin je je meh voelt. Je moet dingen doen, maar het lukt niet om ze te doen. Je denkt veel. Het to-do lijstje staat op repeat in je hoofd en er is onrust. Je kunt niet ontspannen en rustig op de bank zitten en je doet ook niks nuttigs. Niemandsland, onrust.
Je zoekt verschillende dingen om je rustig te voelen, zoals lezen, mediteren of wandelen. Ergens heb je gelezen dat schudden werkt, dus ook dat probeer je. Nadat je drie keer dezelfde pagina hebt gelezen, stop je met lezen. Het denken gaat door. Je gaat maar weer iets in het huishouden doen, totdat je weer denkt aan dat schudden. Een muzieknummer helpt en jij begint te schudden. Je voelt je gek, daar midden in je kamer. Er komt iets van ontspanning, maar nog steeds zegt het hoofd dat je iets nuttigs moet doen. Aaarghh. Een meditatie dan of een wandeling. Je kiest niet en aan het eind van de dag baal je dat je niet meer genoten hebt van de dag.
Hoe doorbreek je niemandsland? En hoe krijg je rust? Zoals met alles is er geen one size fits all. Het is ontdekken en uitproberen. Het helpt als je weet hoe rust voelt, want rust zit in jou. Het is een gevoel. In deze meditatie begeleid ik je naar rust, probeer hem meteen of lees verder.
Doe een trucje of ervaar
Wanneer voelde jij voor het laatst rust? Hoe voelde je je toen? Wat deed je, zag je? Was je samen of alleen? Als ik aan rust denk, zie ik de bergen. Ik geniet van het uitzicht, ik heb ruimte om me heen, ik kan ver van me af kijken, ik ben samen een spelletje aan het doen met mijn vriend of ik geniet van de geur in het bos. Ik neem waar, ik observeer. Het is een moment van helemaal in het moment zijn, zoals tijdens het puzzelen. De uren vliegen voorbij zonder dat ik het door heb. Rust is zijn, mezelf zijn, veiligheid, vrijheid, ruimte en vertrouwen in één. Rust is niet een trucje, het is een gevoel in mij.
Wat is rust voor jou? Doe je dan iets specifieks of ben je ergens? Kun jij het voelen? Van Master Co heb ik geleerd dat er verschillende fases zijn voordat er rust is. Hij zegt: “First there is chaos, then calmness, after that silence and then stillness. In stillness you remember who you really are.”
Calmness, silence, stillness
Heb jij altijd muziek, afleiding of externe prikkels nodig? Waarschijnlijk wil je niet horen wat er van binnen speelt. Het is te chaotisch, te veel, te groot. Er is drukte, emotie of onzekerheid. Als je dan naar bed gaat, komt alles als een golf over je heen en wordt je de volgende ochtend met dromen of onrust wakker. In calmness voel je meer rust en overzicht. Het is de groene toestand uit de Polyvagaaltheorie. Je voelt je helder. Het is gemakkelijk om keuzes te maken, er is ontspanning en je kunt genieten van de kleine dingen. Is er vervolgens silence, dan vallen alle verantwoordelijkheden van je af. Je kunt gemakkelijk waarnemen en de situatie zien zoals die is. In stillness valt tijd weg en voel je “ik ben”. Je voelt je verbonden met alles en met niets. Geen gedachten, geen gevoelens, alleen zijn.
Zijn. Rust. Pauzes nemen. Doen waar je blij van wordt. Als je al in calmness bent, dan gaat dit veel gemakkelijker. Ervaar je iedere dag een moment van stillness, dan wordt je niet heen en weer geslingerd door al je emoties, de gebeurtenissen in de wereld of onverwachte situaties en gedachten. Jij bent. Rust. Inner peace.
Rust is geen trucje. Het is een gevoel, een staat van zijn. Het zit in jou. De omgeving, oefeningen en herinneringen kunnen helpen naar calmness te gaan. Je hebt los te laten, je over te geven en te vertrouwen om in rust te komen. Heb je hier moeite mee of wil je hierbij geholpen worden? Ik sta voor je klaar in 1 op 1’s en in groepen.
Veel mensen lopen rond als een zwevend hoofd. Ze hebben op jonge leeftijd geleerd dat het onveilig of onbelangrijk is om waar te nemen wat er binnen in hen gebeurt. Het was vroeger noodzakelijk om te leren voelen wat de ander beleefde en daar op tijd op te reageren in plaats van te doen wat in lijn is met hun eigen behoefte en verlangens. Dus voelden ze maar helemaal niet meer.
Dit kan ontstaan bij mensen met narcistische ouders of waar vroeger mentaal of fysiek misbruik voorkwam, bij mensen die gepest werden of bij mensen die verlaten of genegeerd werden, maar het kan ook ontstaan als de jeugd goed was, maar de ouder onbewust inconsequent was.
Een zwevend hoofd
Een zwevend hoofd. Er is een deur dichtgegaan tussen lichaam en hoofd. Iedereen heeft een hoofd en een lichaam. Als baby leer je eerst voelen in jezelf, of je honger of pijn hebt, of er buikkramp is of dat je het te warm of koud hebt (3). De manier van communiceren is huilen. Vervolgens leer je kijken naar de ander (1). Je ziet wat de ander doet en volgt de bewegingen. De verkregen informatie verwerk je in je lichaam (3). Tenslotte leer je ook de ander voelen en non-verbale communicatie oppikken (2). Hiervoor heeft ieder mens spiegelneuronen. Ook deze informatie wordt intern verwerkt. Wordt er echter niet of onvoldoende tegemoet gekomen aan de behoeftes en verlangens van de baby. Is er ruzie, onveiligheid of weinig liefde? Of is de opvoeder niet goed in emotieregulatie en is hij of zij inconsequent? Dan kan de deur naar het lichaam dicht gaan. Het verwerken en voelen wordt onbelangrijk, want het kind moet overleven en andere manieren vinden om aandacht, liefde en veiligheid te krijgen. Het kijken en voelen van de ander wordt dan bijvoorbeeld belangrijker.
Wat is hechting?
Dit proces wordt ook wel hechting genoemd. Het is het ontwikkelen van een emotionele band tussen ouder en kind. Hierin leert het kind vertrouwen op zichzelf en de ander. Hechting heeft ook invloed op veerkracht en zelfvertrouwen.
Psychologen Mary Ainsworth en John Bowlby beschreven in de jaren veertig en vijftig na onderzoeken met kinderen vier hechtingstypen. Deze worden in de psychologie nog steeds gehanteerd.
Ik ben oké, jij bent oké. Hier draait het eigenlijk om. Heb jij vroeger geleerd dat jij oké bent met al je gevoelens, ongemakken en gedrag? Of heb jij geleerd dat jij niet oké bent? Dat jij niet belangrijk bent, op de tweede plaats komt of dat je beter onzichtbaar kunt zijn? Is het in jouw situatie zo dat de ander niet oké is? Dat de ander gevaarlijk of moeilijk is of dat de schuld bij de buitenwereld ligt? Of is de ander oké? Zie je dat de ander zijn of haar best doet en er altijd voor je is?
Veilige hechting
Ik ben oké, jij bent oké. Er is vertrouwen in de ander en in zichzelf. Er is een gezonde balans in zelfstandigheid en verbinding en/of intimiteit met de ander. Dit ontstaat wanneer de opvoeder consequent, sensitief en emotioneel beschikbaar en aanwezig is.
Angstige hechting
Ik ben niet oké, jij bent oké. Er wordt door personen met deze hechtingsstijl meer om bevestiging gevraagd. Controle zoeken en angst voor verlating spelen hierin een rol, omdat zij geloven dat zij niet goed genoeg zijn en zich als het ware moeten bewijzen tegenover de ander. Deze hechtingsstijl ontstaat wanneer de ouder inconsequent is in het tegemoet komen van de behoeften en verlangens van het kind in affectie, veiligheid etc.
Vermijdende hechting
Ik ben oké, jij bent niet oké. Bij deze hechtingsstijl ontstaat vermijding voor emotionele verbinding of intimiteit, omdat er angst voor afwijzing is. Onafhankelijkheid en zich terugtrekken is een logisch gevolg bij een opvoeding waarin de ouder afwijzend of niet-sensitief was.
Gedesorganiseerde hechting
Ik ben niet oké, jij bent niet oké. Personen met deze hechtingsvorm reageren vaak verward, afwijzend en/of inconsistent. Er was in de opvoeding vaak veel onveiligheid en weinig affectie en consistentie. Er is geen of weinig vertrouwen in relaties en in zichzelf en er worden vaak onvoldoende vaardigheden voor het omgaan met problemen, uitdagingen en ongemakken aangeleerd.
In het volgende overzicht zie je de verschillende hechtingsstijlen.
Als je moeilijk kunt voelen
Als je moeilijk kunt voelen en de deur tussen hoofd en lichaam dichtgaat, dan ga jij waarschijnlijk door het leven als een zwevend hoofd. Dit kan voorkomen bij angstig, vermijdend en gedesorganiseerd gehechte personen, omdat ‘het zelf’ in relatie tot de ander onveilig, inconsistent of zelfs gevaarlijk was. Om jezelf en waarschijnlijk ook de ander te beschermen heb jij ergens besloten dat je beter goed kunt kijken en aanvoelen wat de ander nodig heeft in plaats van te luisteren naar jouw innerlijke behoeften en verlangens. Op latere leeftijd ontdek je echter dat die manieren minder goed helpen en juist zorgen voor klachten, problemen in vriendschappen of conflicten op het werk.
Please gedrag, eenzaamheid, perfectionisme, hooggevoeligheid of vermijding zijn voorbeelden van gedragingen die kunnen ontstaan uit onveilige hechting. Consequenties hiervan zijn: overbelasting, vermoeidheid, burn-out of stress, depressies of een scheiding, onzekerheid of doelen halen zonder trots te zijn. Gelukkig kun je andere gedragingen leren en meer lichaamsbewust worden.
Hoe krijg ik minder klachten?
De eerste stap is altijd bewustzijn, awareness. Daarvoor heb je te voelen, oprecht te zijn en geconfronteerd te worden. Jippie!
Moeilijk alleen, in een veilige omgeving met iemand die kan reguleren en meebeweegt in jouw gedrag, een stuk leuker. Bij Dans Beweeg Groei heb ik al meerdere mensen geholpen die vastliepen in voelen, in keuzes maken voor zichzelf en het ontdekken van de kracht in zichzelf en relaties. Hoe?
Door een ontspannen setting te creëren en jou met meditatievormen en een ervarings- en lichaamsgerichte benadering te laten ervaren wat je doet, voelt, bent en transformeert.
Als je alleen onveiligheid kent
Er kwam een vrouw bij mij. Zij had narcistische ouders en nu een narcistische man. Mevrouw geloofde dat zij niks kon, ze had geleerd de klappen op te vangen en zich te gedragen zoals van haar verwacht werd. “Ik niet oké, jij niet oké”: had zij geleerd. Al meerdere therapieën had ze gedaan, maar nog steeds voelde zij zich klein en machteloos. Ze wilde meer zelfstandigheid en minder afhankelijk zijn. Ze had pijnklachten in haar rug en ze voelde vaak zware handen op haar schouders drukken.
Emoties, gedrag en hechting
Tijdens de derde sessie pakte ik vier briefjes en legde deze op de grond. Mevrouw kwam bij één van de briefjes staan. “Dit briefje staat voor de kleine jij. Wat voel je?”. Er kwamen na een tijdje emoties op. Ik zag dat zij zich ongemakkelijk voelde en liever weg wilde. Ze zei: “Ik hoor mijn moeder in mijn oor schreeuwen. Ik wist altijd precies waar ze was, ik voel mijn schouders aanspannen en ik duik een soort van weg.”. Ik vraag haar aanwezig te blijven bij dit gevoel en de beelden en geluiden die ze ziet en hoort. Het niet op te lossen, maar er aanwezig bij te zijn. In die rust, in die stilte verandert er iets. Eerst wordt het gevoel groter, vervolgens komt er een ander gevoel.
Ik vraag haar naar het volgende briefje te stappen. “Welk gevoel heb je? Waar staat dit briefje voor?”. “Ik krijg niks uit mijn handen, ik kan het niet. Doe ik het wel goed?”. Ik moedig haar aan dit gevoel te onderzoeken en te omschrijven. Ze zoekt bevestiging bij mij, maar dit is een vorm van gedrag. Ik kan haar de antwoorden niet geven, zij mag ze zelf ontdekken. Dit briefje wordt uiteindelijk bestempeld als ‘onzekerheid’. Zo gaat ze ook langs de volgende briefjes.
Als je je waardeloos voelt
Bij één briefje schiet ze in haar hoofd en zoekt ze allerlei oplossingen. Het is denken, piekeren, chaos en veel onrust. Het is vermijding en controle zoeken in elkaar. Dit is modus ‘hoofd’. Ze voelt het, is het en ze neemt het waar precies zoals het is, zoals zij het herkent in haar dagelijkse leven. Het laatste briefje is intens want deze staat voor ‘waardeloos’. Het is een strenge stem, ze is hier niks waard. Ze kan niks, doet alles fout en er is heel veel oordeel. De zwaarte drukt op haar en de tranen stromen over haar wangen, want deze modus kent zij zo goed. Deze ‘ik’ is zij vaak.
Voel jij je veilig in jezelf?
Ik leg nog een briefje neer en vraag haar bij dit briefje te komen staan en haar ogen te sluiten. In meditatie begeleid ik haar naar een ‘ik’ waarin zij is wie ze wil zijn, waar ze veilig is en waar zij kan genieten. Het vraagt mee bewegen langs alle briefjes, alle ‘ikken’ om naar deze ‘ik’ te komen. De echte ik. Ik zie haar schouders ontspannen, een glimlach ontstaan en zachtheid in haar houding. Ze opent haar ogen. “Bij jou voel ik me veilig. Is het normaal wat ik nu allemaal heb gevoeld?” Het vraagt moed om alle kanten van jezelf te onderzoeken. Ik geef uitleg over de hechtingsstijlen en over het reguleren van emoties. Ze herkent nu de verschillen. In latere sessies zijn we hier mee verder gegaan. In ervaring, in verbinding met zichzelf, in veiligheid en vertrouwen, want als jij voelt wie je werkelijk bent, dan ontstaat er zelfvertrouwen en veerkracht.
Wil jij aan de slag met jouw hechtingsstijl of gevoel van niet goed genoeg zijn? Ik sta voor je klaar. Door middel van systemische coaching en psychosomatische fysiotherapie begeleid ik je naar meer rust in je hoofd, ontspanning in je lijf en vertrouwen in jezelf.
Na zeventien jaar persoonlijke ontwikkeling, stress, angst, spirituele reizen en allerlei opleidingen en coaches ontdekte ik gisteren wat het betekent om me goed genoeg te voelen.
Misschien ken je het wel. Het gevoel van tekortschieten, niet goed genoeg zijn, waardeloos zijn of je een mislukking voelen. Het is een diepgeworteld ‘niet goed genoeg’ zijn met als gevolg allerlei gedrag om de wereld te laten zien dat je er wel degelijk toe doet, dat je er mag zijn. Ik doe dat bijvoorbeeld door te zoeken naar verbetering, te pleasen, nog reflectiever en alerter op de non-verbale communicatie van de ander te zijn, weer een nieuwe coach te zoeken of cursus of opleiding te doen. Dit levert absoluut wat op, namelijk veel kennis, erkenning en harmonie, maar het kost ook wat. Het zegt onbewust iedere keer: “Zie je wel, je hebt het nog niet door. Het moet beter. Jij moet het beter doen, sukkel.”.
Gister viel een heel belangrijk puzzelstukje en voelde ik: “ik ben goed genoeg, precies in al deze lagen en delen van mezelf. Ik mag er zijn.”. Van de week begon dit puzzelstukje al te vallen, toen ik mezelf vroeg: “Wat als ik gewoon opvulling ben?”. Met opvulling bedoel ik mensen die hun leven onbewust leven, in het systeem zitten, werken, scrollen, slapen en weer gaan werken. Ik dacht altijd dat ik een ‘afwijker’ was, iemand die anderen inspireert en groeit, leert, ontwikkelt, iets bereikt. De druk en verwachtingen waren hoog en dat deed ik zelf. Wat als ik gewoon opvulling ben? Mijn ego, mijn ikje die zichzelf altijd zo aan het bewijzen was, die deed pijn, want als ik gewoon opvulling ben, dan doet het er niet toe hoeveel mensen geïnspireerd worden, hoeveel ik bereik of hoeveel ik verdien. Dan ben ik goed genoeg gewoon door te leven.
Gisteravond reed ik samen met mijn vriend naar huis. Ik deelde mijn gedachten en hij zei: “Ik denk dat opvulling allerlei lagen heeft en dat het belangrijk is dat iedereen zijn rol speelt.”. We praatten hier wat over en ik voelde de verschuiving in mezelf. Als iedereen een rol te spelen heeft, verschillende waarheden heeft en iedereen bepaalde mensen inspireert, aanraakt of beïnvloedt en andersom, dan is iedereen net zo belangrijk. Dan zitten we met z’n allen in een spinnenweb en bewegen we samen.
Vrouw zijn in de westerse wereld
Een paar weken geleden kwamen vijf vrouwen samen tijdens een vrouwencirkel. Op de vraag wat vrouw zijn betekent, beschreven vier vrouwen hoe zwaar en moeilijk, chaotisch en intens het is om vrouw te zijn. Hoeveel ballen je als vrouw hoog te houden hebt en hoe weinig waardering hiervoor is. Eén vrouw benadrukte de kracht van het vrouw zijn en hoe de vrouwelijke energie voelt. “Ken je de film Avatar? Voor mij is het de verbinding met het alles, de zachtheid voor de natuur en de respectvolle, intens gevoelige en mooie wereld. Samen zijn, in verbinding.”.
Het mag weer terug in balans komen; Yin en Yang, het mannelijke en vrouwelijke, licht en donker. Het is uit balans. Vrouwen zijn zich gaan gedragen als mannen en hebben willen laten zien dat zij net zo veel kunnen als de man, dat ze net zo sterk en krachtig zijn. Dit zijn ze gaan doen door de mannelijke energie in te zetten: gedisciplineerd en doelgericht te zijn en vanuit autoriteit leiding te geven. Echter is het vrouwelijke op een andere manier krachtig. Het verbind, het is zacht, het stroomt, het is chaos, het is rond, warm en vol vertrouwen. Het vrouwelijke gaat meer in cycli in plaats van lineair. Het is meer samen in plaats van alleen in de spotlight.
Het is alsof er een nieuwe manier van leven ontstaat en dat oude overtuigingen geen stand meer houden. Het is als een woeste zee, waarin je steeds kopje onder gaat, meegesleurd wordt door de golven. Heel veel mensen worden wakker en staan stil bij wat ze doen en waar ze eigenlijk blij van worden. Veel mensen hebben mentale klachten en moeten hun donker aankijken. Het daagt de mens uit om oprechter te kiezen, waarde-gerichter te leven en weer meer samen te doen. Yin en yang in balans, allebei in hun eigen kracht.
De man mag weer man zijn en de vrouw mag vrouw zijn. Een wereld waarin mensen hun eigen plek innemen, doen waar ze blij van worden en samenwerken, verbinden, vertrouwen. Dat is een wereld waarin heel veel mogelijk is, waarin iedereen zich gezien en geliefd voelt. Daarin is de man sterk, stabiel, gedisciplineerd, zeker en duidelijk en de vrouw is golvend, krachtig, vloeiend, zacht, rond en stromend. De rivierbedding voor de rivier, de bergen voor het dal, de bijen voor de bloemen en eb en vloed.
De winnaars- en dramadriehoek
Als je al vaker aan zelfhulp hebt gedaan, dan ben je deze waarschijnlijk al weleens tegengekomen. Het is een heldere theorie en de praktijkvoorbeelden zijn herkenbaar interessant. Zelf doen, dat vraagt oefening.
Er zijn twee driehoeken, de winnaarsdriehoek en de dramadriehoek. Tegenwoordig zitten de meeste mensen in de dramadriehoek. Dit is een driehoek met drie punten. Met op één punt ‘de slachtoffer’, op een andere ‘de aanklager’ en op de laatste ‘de redder’.
De slachtoffer neemt geen verantwoordelijkheid, het leven overkomt deze persoon en er is geen controle, overzicht, regie of wilskracht. Het is een houding van angst en hulpeloosheid. Het voelt alsof alles te veel en te groot is en de vraag ‘waarom ik?’ wordt regelmatig gesteld.
De redder denkt dat hij iedereen en de wereld moet redden. Hij draagt alle lasten van alles en iedereen. Hij ziet zichzelf als weldoener, maar gaat er zelf aan onderdoor. Deze persoon kan moeilijk hulp, liefde of waardering ontvangen en geeft continu. Onderliggend krijgt deze persoon liefde en waardering door veel voor de ander te doen, maar de ander blijft hierdoor in de slachtofferrol of wordt juist bozer en meer oordelend.
De aanklager klaagt, zeurt, oordeelt en herhaalt. Deze persoon legt de verantwoordelijkheid buiten zichzelf. Het is de schuld van de maatschappij, de ander of de wereld dat …. niet lukt of mogelijk is. Het is een cirkel van boosheid, verwijten en niet kunnen.
Zit iemand in één van deze drie, dan reageert de ander vaak ook vanuit één van deze drie, waardoor er drama ontstaat. Gelukkig is er ook nog de winnaarsdriehoek.
De winnaarsdriehoek
Ook de winnaarsdriehoek bestaat uit drie punten. Op één punt staat ‘de verantwoordelijke’, op de andere staat ‘de helper’ en op de laatste staat ‘de assertieve’.
De verantwoordelijke neemt de verantwoordelijkheid. Deze persoon kiest bewust, draagt de consequenties, neemt de regie over zijn leven. Hij is eerlijk naar zichzelf en de ander. Hij kent zijn valkuilen en kwaliteiten, waardoor hij toegankelijk en vriendelijk is in zijn communicatie en gedachten. Het gaat niet om schuld of schaamte. Het gaat om samen, volwassen en oprechtheid.
De helper helpt, ondersteunt, adviseert, begeleidt of informeert, maar hij redt niet. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen emoties, taken en inzet. De ander heeft zijn eigen struggles en de helper vertrouwt erop dat de ander deze zelf kan dragen.
De assertieve is bewust van zijn eigen grenzen, kan deze bewaken en communiceren en is assertief in het regelen van zijn leven. Hij is vriendelijk en open over wat hij prettig en onprettig vindt, waardoor er een goed verwachtingsmanagement is. Er ontstaat duidelijkheid en vertrouwen, omdat de ander weet waar hij aan toe is en de persoon open, helder en kritisch durft te zijn.
Heb je weleens een gesprek gevoerd met iemand die in de winnaarsdriehoek zat? Hoe voelde je je tijdens dit gesprek en hoe verliep het gesprek? Waarschijnlijk voelde je je serieus genomen en op je gemak en vond je de ander aardig. Dit vertelde een vriendin: “Ik had mijn haar laten knippen door een MBO student, maar het was niet helemaal goed gegaan. Collega’s van haar hadden mijn haar niet gecheckt en toen ik later bij mijn ouders op de bank zat, zei mijn moeder dat het scheef was. Jij weet dat ik niet graag terug ga voor zoiets, maar het voelde gewoon niet fijn. Dus de volgende dag ging ik langs bij de kapper om te vragen of iemand het alsnog wilde nakijken en/of bijknippen. Ze vroeg me om te draaien en gaf aan dat ze snapte wat ik bedoelde, ze had niet meteen plek, maar ik kon later terug komen en ze excuseerde zich voor de situatie en glimlachte geduldig.”. Een beetje verbaasd dat het zo gemakkelijk was gegaan en dat ze zo goed geholpen werd was een opluchting. Die middag ging ze terug naar de kapper en ze werd door een collega ontvangen, zij reageerde heel anders:
“”Dit is niet de bedoeling, hoor. Je weet dat je geknipt werd door een student.”: zei de kapster. Ik stamelde iets van: “Uhh ja, maar het is niet gecontroleerd en ik wil dat dat nog gebeurt.”. Ze keek boos naar het computerscherm voor zich en zag dat de afspraak bij de collega van eerder stond. Ze mompelde iets dat ik wel moest betalen en het voelde alsof het mijn eigen schuld was dat ik nu voor lul liep. Ik word weer helemaal boos. Ik wilde niet lastig zijn, maar met een scheef kapsel rondlopen wilde ik ook niet! Gelukkig heeft die andere kapster me goed geholpen.”.
Een duidelijk verschil waarin de winnaars- en dramadriehoeken helder worden, want mijn vriendin was in eerste instantie assertief en kapster één nam haar verantwoordelijkheid en kon helpen door een afspraak voor haar te maken. De fout was al gemaakt en de oplossing was simpel. Kapster twee reageerde vanuit de dramadriehoek en de aanklagerrol, waardoor mijn vriendin in de slachtofferrol kwam en zich klein maakte, zich schuldig voelde en boos werd.
Geweldloze communicatie
Een communicatietool is de OVK. Het helpt bij geweldloze communicatie en zorgt ervoor dat iedereen in de winnaarsdriehoek blijft. Het verklaart de reactie van de ander en maakt bewust van eigen woorden en gedrag. Wanneer een kind in de puberteit is, dan wordt de ouder vaak uitgedaagd in communicatie. Iedereen wisselt in de ouder-, volwassen- of kind-rol.
Stel je voor dat je kind zijn kamer niet wilt opruimen. Je hebt het al een paar keer vriendelijk gevraagd, maar de kamer is nog steeds een rommeltje. De voedende ouder manier werkt blijkbaar niet. Dus wanneer je voor de honderdste keer de geur uit die kamer ruikt, roep je: “Je ruimt nu je kamer op, anders ….!”. Het kind schreeuwt dat je je niet moet bemoeien en dat hij dat zelf wel bepaald. De positieve kant van de kritische ouder is dat hij zijn grenzen stelt en regels nakomt. De negatieve kant is dat het bazig, kleinerend, bestraffend en oordelend is. De voedende ouder is geruststellend, liefdevol, aanmoedigend en beschermend, maar kan ook zorgen voor betutteling, klein houden en afhankelijk maken.
De reactie van het kind op de ouder kan verschillend zijn. Het kan reageren vanuit het aangepaste of rebelse kind of vanuit het vrije kind. Het terugschreeuwen in bovenstaand voorbeeld is het rebelse kind. Hij stelt zich eigenwijs, passief en klagend op. Als hij gehoorzaam, ja-knikkend, sorry-zeggend of geduldig had gereageerd, dan was dit de aangepaste kind-houding geweest. Had hij echter speels, uitbundig, creatief of spontaan gereageerd, dan was hij in verbinding met zijn eigen behoeften en is er meer zorgeloosheid. De negatieve kant van het vrije kind is dat het slordig, chaotisch, nonchalant of wispelturig kan overkomen.
Iemand in de kind-rol lokt vaak oudergedrag uit. Ouderlijk gedrag vraagt een kinderlijke reactie. Alleen als twee mensen in de volwassenhouding zitten, is er gelijkwaardigheid, communicatie in hier en nu en wordt er logische nagedacht. De valkuil hiervan is dat er geen beslissingen worden gemaakt en dat alleen gevoel of beleving naar elkaar geuit wordt.
De vier voorwaarden om op een volwassen manier te communiceren zijn:
Communiceer vanuit je eigen beleving, vanuit de ik-vorm. “Ik ruik ….” of “Ik voel me …..”.
Zeg wat je voelt, denkt, ervaart. “Ik merk dat ik dit niet fijn vind.” of “Ik ruik je sokken op de gang”.
Zonder oordeel. Voorkom verbale en non-verbale uitspraken die lading geven aan dat wat je ervaart, voelt of waarneemt.
Zeg wat je wel prettig vindt en spreek je behoefte uit. “Ik ruik je sokken op de gang en ik vind het fijn als je kamer vandaag schoongemaakt wordt. Ga jij het doen of zal ik het doen?”.
De valkuil is om achter een zin als “ik ruik muffe sokken in je kamer” iets toe te voegen als: “omdat jij je kamer al een maand niet hebt schoongemaakt.”. Je legt het probleem bij de ander, waardoor de ander vanuit verdediging reageert of met een tegenaanval komt.
Deze situaties kom je overal tegen. Tijdens vergaderingen, in het verkeer of in de sportschool. Wanneer iemand bumperkleeft en jij vervolgens je middelvinger opsteekt is er ouder-kind gedrag. Als iemand in de vergadering een scheet laat. Dan kan iemand daarop reageren met een grapje of je kunt zeggen: “Ik vind het niet prettig, want de hele ruimte stinkt nu.”. Hopelijk reageert de ander dan met “sorry”.
Het is moeilijk en op papier klinken de zinnen vaak ongeloofwaardig, want wie praat er nou zo?! Toch is het interessant om te ontdekken wanneer je de regie compleet bij jezelf laat en wanneer de oordeel ervan druipt. Het is frustrerend om te ontdekken hoe vaak je stiekem in de slachtoffer rol zit en alle problemen bij de ander wilt neerleggen. Een omgeving met mensen die meestal in de winnaarsdriehoek zitten helpt om bewust te worden en te oefenen met gelijkwaardige en geweldloze communicatie.
Als je bewust wordt van je patronen
Tenslotte beïnvloeden je zelfbeeld, je wereldbeeld, de winnaars- en dramadriehoeken en je communicatievaardigheden elkaar, want als jij voelt dat je oké bent en de ander is ook oké, dan is er een vloeiende communicatie. Geloof je echter dat jij niet oké bent en de ander niet oké is dan ontstaat er gemakkelijk gedoe.
Er kwam een cliënt bij mij (Lisa, pseudoniem). Ze zat niet op haar plek op werk, ze liep op haar tenen, ze was moe, ze werd gepest en ze kreeg er stressklachten van. Hierdoor had zij zich ziekgemeld. Ze vertelde dat dit bij haar vorige werk ook was gebeurd. Ze wist niet hoe het kwam en wilde het zo graag anders. Op mij kwam ze vriendelijk, sociaal en open over. Er klopte iets niet.
We bespraken de driehoeken en ik liet haar de verschillende rollen doorvoelen door op alle plekken te staan. Bij elke punt een briefje. Vervolgens vroeg ik haar de briefjes anders neer te leggen, zoals zij ze ervaart op haar werk. Alle briefjes van de winnaarsdriehoek verdwenen naar de zijkant en de aanklager, slachtoffer en redder kwamen dichterbij elkaar te liggen. “Ik doe zo hard mijn best, ik neem taken over van collega’s, ik ruil dagen en nog is het niet goed, waarom doen zij zo onaardig tegen mij?”. Ik vroeg in welke rol zij zat en ze ging bij het briefje van de slachtoffer staan. “Hoe voelt dit?”. “Machteloos.”. “Wat vind je nu van jezelf?”. “Waarom doe ik eigenlijk zo mijn best voor hun?”. Ik glimlachte meelevend: “Ja, waarom doe je zo je best?”. Ze schudde haar hoofd en keek me aan. Ik zag dat ze de emotie, de overtuigingen, de situatie en de gedachten allemaal in één keer waarnam. Ze zat in de redderrol. Ze wilde iedereen helpen, deed haar best en droeg de lasten van de anderen. De anderen vroegen hier niet om en vonden het misschien wel bemoeierig en hadden misschien het idee dat Lisa taken afpakte.
We lieten de briefjes voor wat ze waren en bespraken dit patroon van lasten dragen, de verantwoordelijkheid nemen en hoe zij zich positioneerde op het werk. Ze werd bewust van onderliggende overtuigingen, patronen en haar verantwoordelijkheid hierin. Ze wist wat ze te doen had op werkgebied en de regie over haar leven terug te pakken.
Het is allemaal met elkaar verbonden. Het helpt om de theorie te begrijpen én om gewoon te leven, fouten te maken, te groeien en ontwikkelen. Jij bent al goed genoeg! Geloof je dat en lukt het om in de winnaarsdriehoek te blijven?
Lees meer over zelfcompassie en eigenaarschap in deze blogs:
Ik heb een heerlijk weekend gehad bij mijn ouders in Limburg. Daar kan ik de hele dag zitten, kletsen, met de honden spelen en mezelf zijn. Maar… maandag werd ik zo ontzettend moe wakker. Ik had allemaal plannen en er kwam niets van terecht. Ik was moe, had hoofdpijn en wilde alleen maar slapen. Dus ik deed wat moest en ging tussendoor liggen. De planning van de middag en avond was vol en mennn wat was ik moe. Ik kreeg geen overzicht en maakte allemaal lijstjes. Mijn vriend vroeg: “Ben je zenuwachtig of zo?”. Mijn antwoord: “Ik ben gewoon zo moe, ik kan het niet overzien.”.
De planning
12.45 uur naar de camping 14.15 uur rijden 15.00 uur vrouwencirkel 17.30 uur rijden 18.30 uur dans je vrij groepsles geven 19.30 uur step up to grow
Nu denk je misschien; “dat zijn allemaal leuke dingen” of “de ochtend is helemaal leeg” of “noem je dat druk?!”. Het voelde als veel, zwaar en blugh. De middag naderde, de spullen lagen klaar en na weer 30 minuten te hebben gelegen met mijn ogen dicht, was het echt tijd om te gaan. Op de fiets naar de camping waar de tenten net stonden. Mijn nichtje en neefje en schoonouders zaten met een glimlach op hun gezicht onder de parasol. Zo’n gezellige relaxte sfeer! Ik hielp met het opzetten van de tarp en dat was maar goed ook, want toen ik in de auto wegreed begon het keihard te regenen.
Onderweg naar Lelystad probeerde ik mezelf op te peppen voor de vrouwencirkel. Ik kende niemand en dat is toch altijd even spannend. “Wat gaat er gebeuren, hoe zal het zijn, wat voor mensen zijn er en pas ik daar wel tussen?” De muziek leidde me een beetje af. Ik parkeerde de auto en ik werd ontvangen door één van de deelneemsters. We praten rustig terwijl we wachtten op de anderen. Een vriendin, wie mij uitgenodigd had, kwam gehaast aan omdat ze naar de verkeerde locatie was gereden. Samen liepen we naar het huisje in het bos.
De vrouwencirkel
Even later startte de ceremonie en Iris begeleidde ons in meditatie. De intentie-waterschaal ging rond. Zet 9 vrouwen bij elkaar en er is verbinding. Het waren vrouwen van verschillende kom af en leeftijden en het was veilig, ontspannen, vrolijk en serieus. Ieder sprak een intentie uit, wat een gezamenlijke krachtige intentie werd. De baarmoeder was een rode draad door de ceremonie. We schreven op wat we los mochten laten. Om en om liepen we over het baarmoederkleed het huisje in en verbrandden het briefje in het vuur. Als je met z’n allen in een bepaalde sfeer zit en helemaal bezig mag zijn met jezelf geeft dat vertrouwen, veiligheid en rust.
Op deze manier vervolgde de ceremonie. We trokken een kaart, we dansten op muziek, we stonden om en om in het midden van de cirkel waarbij Iris haar magic deed en er werd gedeeld wat gedeeld mocht worden. Ik zat vast, vast in mijn hoofd, in mijn lijf. Ik kon niet voelen. Er kwamen soms tranen, soms droogden ze op en voelde ik me leeg. Er was beweging en ik zat vast. Moe, hoofdpijn, verdriet, samen en alleen. Ik werd gezien, maar ik kon nog geen woorden vinden. Na wat fruit, noten en Indische lekkernijen liep ik in stilte door het bos naar de auto.
Ik had geen honger en de tijd ging snel. De dames van de groepsles waren ook moe en hadden weinig energie. Dus het werd een rustige les. Het is zo fijn om mee te kunnen bewegen met wat er is in mij en bij de anderen. Het gaat vloeiend, stromend, gemakkelijk. We deden de heel-rock en groot klein maken in lig. Nestelend op de deken. Meditatief en rustig. In verbinding met de grond en ontspannen in beweging. Vrolijker en opgeladen gingen de dames naar huis.
Step up to grow
Mijn dag zat er nog niet op, want de meiden van Step up to Grow kwamen binnen. De thee in het midden en vol verwachting wat deze sessie weer zou brengen. We starten met voelen en kijken wat we bij de ander opmerkten. Mooie woorden ontstaan en thema’s als gezien worden, complimenten ontvangen, vertrouwen op jezelf komen hierin voor. Dit was de derde sessie en na twee keer samen is er al rust en veiligheid. Het lijkt alsof iedereen elkaar al langer kent. Om en om bespraken we de woorden en of zij deze herkenden in zichzelf of hoe ze het ervaarden, wat ze voelden. Mooie gesprekken ontstonden. Met als gevolg een passende oefening. Het Bateson Model. Een model uit de NLP (neuro linguïstisch programmeren) waarin gedrag, identiteit en missie los van elkaar komen en je de invloed van de omgeving op je overtuigingen ontdekt.
Op het eerste gezicht denk je drie dezelfde soort meiden te zien en na deze oefening ontdek je de verschillen in overtuigingen, gedrag en missie. De één wil moeder worden, gezelligheid met familie en groeien als persoon, de ander wil gewoon leven en zichzelf zijn en de laatste wil bijdragen, carrière maken en anderen helpen. Hen de ruimte geven om zichzelf te zijn, om hen te laten voelen en zien dat ze helemaal oké zijn, dat is geweldig! Opgeladen en voldaan na de groepsles en Step up to Grow ging ik naar huis. Ik trok nog de Bosmarmot uit de kaartenset Boodschappen van de Dieren. Deze vertelde dat er soms iets dood mag gaan voordat er iets nieuws kan ontstaan. Vervolgens ging ik alleen naar bed, want Robin was op de camping.
De droom en de camping
Ik werd wakker uit een droom door een scheetje en vlucht naar de wc. Blijkbaar liet ik nog meer los. Ik liet Chatgpt mijn droom duiden middels de reflectiemethode. Dit was de samenvatting: “Je staat op een kantelpunt. Een oude structuur in jou – misschien een manier van samenwerken, samenleven, of jezelf definiëren – is uitgediend, maar dat besef komt zonder lading of drama. Er is ruimte. En in die ruimte ontstaat iets nieuws, iets zachts, iets vloeiends: creatieve vrijheid, natuurlijk leven, belichaming van je werkelijke zelf. Je droom zegt: durf los te laten wat je niet meer dient, ook al lijkt het vertrouwd. Je nieuwe weg is er al en die danst.”.
Kippenvel en herkenning. Ik voelde me niet ziek al zocht ik de wc vaak op. Ik had geen honger. Ik bakte een citroencake en mediteerde. Ik voelde me kalm. Ik deed wat computerwerk en stapte in de auto. Ik vond mijn schoonfamilie en vriend weer lachend onder de tarp. We voetbalden, speelde Kubb, aten zoetigheid en chips, we bakten pannenkoeken, speelden nog meer, schreven in een vakantiedagboek en genoten van het weer. Een fantastische middag en avond vol lol en gezelligheid!
Voldaan en gelukkig zochten we onze slaapzakken op. Een rustige nacht en ochtend volgden. Met een heerlijk ontbijtje met aardbeien en chocoladecroissant begon de dag goed. Er werd nog meer gevoetbald en ratslagen geoefend tot het tijd was om alles op te ruimen. Wachtend tot de tenten droog waren en ondertussen de kinderen vermakend, fietsten en reden we rond 12.00 uur weer naar huis. Weer mooie herinneringen gemaakt!
1 op 1
Woensdagavond stond een individuele psychosomatische fysiotherapie sessie gepland. Zo fijn om ook dit weer te mogen laten ontstaan. Om samen te ontdekken wat er gezien en gevoeld mag worden. Iemand begint eerst te vertellen over de struggles of ervaringen van de afgelopen dagen. Er ‘ploinkt’ vanzelf een idee, oefening, vraag of kennis in mijn hoofd. De keuze is altijd aan de cliënt. Vandaag kon ze niet kiezen, dus we combineerden het.
De stenen representeerden verschillende emoties: schuldgevoel, aanpassen, moeten, het zijn, trots en vertrouwen. Ze naderde een kruispunt naar (rood) hysterisch en overdreven zijn of (roze) veilig, mooi, vrouwelijk, veilig. Links lag een rood papiertje. Het was een bekend gevoel. Hier had ze een beeld bij. Rechts lag een roze papiertje dat in een soort mist of wolk was gehuld, dit was het niet weten. Waar sta je nu?
Er gebeurde van alles in haar gevoel, in haar houding, spierspanning en bewustzijn. De muziek zorgde voor lichte bewegingen. Geen bevriezing, maar aanwezig zijn bij wat er is. Het hoefde niet weg. Het mocht gevoeld worden, er zijn. Nadat de blokkades zachter werden in haar lijf, zette ze een stap en nog één. Andere emoties kwamen boven, andere overtuigingen, gevoelens, beelden. Ook dit kreeg alle aandacht, alle liefde dat het nodig had. Want het probeerde iets te vertellen. Dit was genoeg. Het is een verhaal, een stukje van de puzzel, een avontuur dat we samen aangaan. Ik zie en voel wat er bij haar gebeurde en kon bijsturen, begeleiden, helpen. Ze hoefde de donkere wolk niet alleen te dragen en dat geeft zoveel inzicht. Het shift op een dieper level. Moeilijk in woorden te vatten en alleen te ervaren. Het is meebewegen, meevoelen, co-reguleren en de veiligheid bieden dat het goed is precies zoals het gaat.
De kaart van de kat gaf de mooie boodschap om op avontuur te gaan en dat ze bij fouten of vallen toch op haar pootjes terecht zou komen. Ze mag haar eigen pad bewandelen en het op haar manier doen. Ze zag waar ze vandaan komt en hoeveel stappen ze al heeft gezet. Ze groeit en dat doet soms pijn. Ze groeit en is steeds vaker de vrouw die zij wilt zijn.
Schrijfinspiratie
Al weken vermijd ik, procrastineer ik om te beginnen aan het schrijven van mijn boek. Ik ben begonnen 🥳 Eindelijk staan de eerste woorden op de goede plek. De woorden stromen en stromen en stromen.
Zo meteen mag ik weer met iemand de diepte induiken tijdens een 1 op 1, vanavond en morgen is er weer een groepsles. Morgenavond dans ik vrij, elegant en blij tijdens Ecstatic Dance in Lelystad. Zaterdag uiteten en zondag kletsen met vriendinnen. En dan heerlijk op vakantie. Oh yes! Dit is een goede week.
Leren voelen, zakken van hoofd naar lichaam, minder denken en ontdekken wat je eigenlijk doet, daar zit zoveel kracht. Tegenwoordig onderschatten we de kracht van voelen, het lichaam, reflecteren en zijn. De druk is hoog, we moeten van alles en het moet ook vooral snel en nu in plaats van dat we luisteren, observeren, afwachten en genieten. Wil jij stoppen met gevangen zijn in je hoofd?
De gedachten gevangenis
Wat ik bedoel met gevangen zijn in je hoofd is een situatie waarin je alleen nog maar denkt, het lichaam kun je niet voelen en je bent uit verbinding met de omgeving. Een zwevend, piekerend en malend hoofd, dat is wat er overblijft. Dit kan komen door te veel emoties, een vervelende situatie of als overlevingsmechanisme.
Laatst ontdekte iemand, laten we haar Klara noemen, tijdens de sessie dat ze gevangen komt te zitten. Er is geen beweging meer, er is alleen maar denken. To do’s worden honderd keer opgesomd, gedachten over dat ze niet goed genoeg is en dat iedereen haar fouten ziet schieten voorbij, daarnaast kan ze zich nergens op focussen en denkt ze aan alles wat misging in het verleden, wat mis zal gaan in de toekomst en hoe anderen over haar denken. Emoties zijn niet duidelijk voelbaar en lichamelijke signalen neemt ze al helemaal niet waar. Er is een deur dicht naar het lichaam en een soort laag tussen haar en haar omgeving. Anderen kunnen haar niet bereiken en zij zet hen op een veilige afstand.
Je kunt je voorstellen dat dit geen fijne situatie is, misschien herken jij het zelf ook. Klara gaf toe dat ze daar eigenlijk best vaak zat. Het gebeurde ongemerkt. Plotseling was die onzekerheid er weer en zocht ze controle in het denken. Dit heeft haar vroeger geholpen, want anderen in het gezin uitten zich juist in ongecontroleerde boosheid. Gelukkig kan Klara zich ook anders voelen, ze kan zich ook blij en neutraal, rustig en kalm voelen. Zij kan zich somber en machteloos, gefrustreerd en enthousiast voelen. Ze leerde in één sessie hoe ze kan schakelen tussen al deze emoties en hoe ze uit haar eigen gedachten gevangenis kan stappen.
“Ik heb geen grote emoties. Soms lijkt het me wel fijn om uitbundiger trots of blijheid te ervaren. Het is best leuk om te ontdekken hoe emoties en gevoel bij mij werken, want het is meestal anders dan bij anderen. Ik snap nu beter wat er gebeurt en ik kan uitleggen hoe ik iets ervaar. “ ‘Klara’
De relatie tussen stress en emoties
Emoties en stress hebben invloed op elkaar, net als overtuigingen en gedrag. Maar laten we voor nu in de relatie tussen stress en emoties duiken. Tijdens de cursus van Heartmath leerde ik over het energie- of emotielandschap. Ik maakte er deze video over:
Emoties kun je verdelen in vier kwadranten, waarin het stresssysteem en hormonen een rol spelen. Wanneer het sympatisch zenuwstelsel ‘aan’ staat, dan is er volgens het stresssysteem gevaar en kom je in een staat van paraatheid, actie, vechten of vluchten. Wanneer cortisol vervolgens ook veel aanwezig is, dan ervaar je waarschijnlijk emoties als boosheid, frustratie, angst of paniek. Is echter oxitocine, ‘het knuffelhormoon’, meer aanwezig samen met een actief sympatisch zenuwstelsel, dan ervaar je juist emoties als opgewektheid, vrolijkheid, enthousiasme of passie.
Het parasympatisch zenuwstelsel remt op het sympatisch zenuwstelsel als er veiligheid, vertrouwen en verbinding is. Dit is het herstelsysteem. Remt het parasympatisch zenuwstelsel én is cortisol hoog dan is de kans groot dat jij emoties ervaart die voelen als somberheid, machteloosheid, wanhoop, leegte of afgevlakt. Dit is een staat van bevriezen. Het systeem wordt mogelijk te veel overvraagd of is te langdurig overvraagd, waardoor jouw lichaam en stresssysteem laat weten dat het even echt genoeg is. Tijd om te rusten. Dit kan heel onprettig voelen. Er kunnen negatieve gedachten opkomen en je lichaam kan meer pijn doen of zwaar aanvoelen. Het doet alles om jou stil te houden, zodat het kan herstellen.
Wil je echter overbelasting voor zijn, dan is het handig om langduriger in de herstel en opladende energiecentrum te zitten. Hier zijn namelijk oxitocine en serotonine aanwezig en is het parasympatisch zenuwstelsel ook actief. Er is rust, kalmte, vertrouwen, dankbaarheid en trots. Het is een gevoel van veiligheid en vriendelijkheid. Dit merk je ook aan je gedachten, de focus op taken en weinig klachten.
Tijdens de sessie ging ik hier samen op in met Klara door middel van gekleurde papiertjes. Wat gebeurt er in iedere toestand. Hoe kun je hem herkennen en waarom gebeurt er wat er gebeurt. Vervolgens is het thuis oefenen, herkennen en leren luisteren naar het lichaam.
Het is fascinerend om de puzzelstukjes te zien vallen en een nieuwe manier van emotieregulatie en controle vinden te zien ontstaan. Het gaat om bewustzijn, openstaan, nieuwsgierig zijn en groeien naar de persoon die jij al lang bent. Ik geniet van zulke sessies! De kern wordt herkent en doorbroken en plezier, verbinding en geluk groeien. Het mag speels.
