Wanneer mag je je ziekmelden van werk?

Ziekmelden, ik heb het nooit goed geleerd. Vroeger moesten we het altijd eerst proberen en als het echt niet ging dan mochten we naar huis. Nog steeds hoor ik die stem in mijn hoofd.

Wanneer je kotsend over de wc staat gebogen vanwege buikgriep dan mag je thuisblijven, maar is de reden een avondje stappen dan gold de regel: “s’ avonds een vent, s’ ochtends een vent”. Nu kun je denken: “wat een strenge ouders.” of “ja, dat herken ik.”.

Een paar weken geleden ging het niet meer. Ik huilde om de haverklap en voelde me compleet verlamd uitgeput. Stressklachten, ik was te veel doorgegaan, ik had allerlei lichtere signalen genegeerd en de verwachtingen van de ander voorop gezet. Nu zei mijn lichaam stop.

Aan de telefoon met mijn werkgever hoorde ik mezelf zeggen: “Je kunt beter een been breken.” Dat hoor ik cliënten ook regelmatig zeggen, net als: “Ze zien het niet aan me, ik voel me echt slecht en ik voel me onbegrepen.”. Mentale klachten worden nog steeds niet begrepen, ook al wordt er meer over gepraat en zijn de wachtlijsten bij de psycholoog kilometerslang.

Het is normaal om altijd ‘aan’ te staan, het is stoer om alle ballen hoog te houden, je wordt geprezen om het ‘sterk’ zijn. Dus rennen pleasers, perfectionisten en verantwoordelijke mensen door tot ze erbij neervallen. Daarnaast doen mensen bijna alles vanuit het denken. Het lichaam is een soort aanhangsel wat ons voortbeweegt. Het is meer lastig dan dat het van onschatbare waarde is.

Omgekeerde wereld. Geen tijd om uit het raam te staren, geen tijd om te eten, geen ruimte om jezelf te zijn. De lagen make-up zijn vaak een zichtbaar masker van het masker wat daaronder zit. We zijn er zo goed in geworden onszelf te verstoppen.

Laatst kwam er een 20 jarig meisje bij mij. Mooie make-up en haren perfect gekamd. Ik voelde van alles onder de oppervlakte gebeuren, maar ik zag niks aan de buitenkant. Het gebeurde allemaal binnen in haar. Ik kan me niet voorstellen hoe het is als je met 30 anderen in een klas zit, waarbij niks te zien is aan de buitenkant, maar waarbij je je eigen emoties en gevoel heel ver weg hebt gestopt en voelt dat ze onrustig door je lichaam razen. Ik zou me een vreemde eend voelen, ontzettend alleen en totaal onbegrepen.

Dit gebeurt niet alleen op school, maar ook binnen bedrijven. Waar is de menselijkheid? De kwetsbaarheid? Zonder deze dingen ook geen verbinding. In plaats daarvan schieten emoties alle kanten op, hebben veel mensen problemen met hun energie of ademhaling, krijgen ze pijn, stress of andere vage symptomen.

En dan komt dat moment dat je je ziek moet melden en lig je er misschien wel een jaar of langer uit, waarbij de werkgever, uwv of de bedrijfsarts steeds meer druk uitoefent om je terug in het zadel te krijgen.

Laten we met z’n allen een nieuw normaal maken, waarbij het normaal is om je emoties te uiten, waarin je je kwetsbaarheid mag tonen en de ander hiernaar kan luisteren zonder het meteen op te willen lossen. Een normaal waarin we het met elkaar doen in plaats van op onze eilandjes. Ziek zijn is normaal, je grenzen aangeven normaal en keuzes maken noodzakelijk.

Ziekmelden is geen hobby, want je voelt je verantwoordelijk. Het is ook niet de bedoeling dat je gebruik maakt van de situatie. Laten we beginnen bewust te worden van onze eigen lichamelijke signalen, het communiceren, ons uiten en het samen doen. Dan wordt het volgens mij een veel mooiere wereld.

Iedereen heeft andere dingen geleerd omtrent ziekmelden. Mij helpt het om deze vragen te beantwoorden:

  • Wat voel ik of waar heb ik last van? Hoe lang denk ik dat het ziek zijn gaat duren?
  • Wat gebeurt er als ik zo doorga?
  • Ik stel me voor dat ik op werk zit. Zakt het ongemak/ de misselijkheid/ pijn/ stress, blijft het hetzelfde of wordt het meer?
  • Hoe lang zit ik al in zwart? (Lees deze blog over de stresstoestanden, klik hier)
  • Wie wil ik zijn?
  • Wat heb ik nodig om me beter te voelen?

Je mag je ziekmelden. Als je ziek bent of als je je werk niet kunt uitvoeren. Ben open en praat met je leidinggevende of werkgever, werk aan je herstel en zoek samen naar een passende oplossing. Onthoud vooral: jij bent goed genoeg, ook als je ziek bent.

Beterschap als je dit leest en je je ziek voelt! Ik hoop dat het helpt. Liever eerder ziekmelden en een paar dagen thuis, dan te lang doorgaan en er 6 maanden of langer uit liggen.

Liefs,
Renée