Ik heb een heerlijk weekend gehad bij mijn ouders in Limburg. Daar kan ik de hele dag zitten, kletsen, met de honden spelen en mezelf zijn. Maar… maandag werd ik zo ontzettend moe wakker. Ik had allemaal plannen en er kwam niets van terecht. Ik was moe, had hoofdpijn en wilde alleen maar slapen. Dus ik deed wat moest en ging tussendoor liggen. De planning van de middag en avond was vol en mennn wat was ik moe. Ik kreeg geen overzicht en maakte allemaal lijstjes. Mijn vriend vroeg: “Ben je zenuwachtig of zo?”. Mijn antwoord: “Ik ben gewoon zo moe, ik kan het niet overzien.”.

De planning

12.45 uur naar de camping
14.15 uur rijden
15.00 uur vrouwencirkel
17.30 uur rijden
18.30 uur dans je vrij groepsles geven
19.30 uur step up to grow

Nu denk je misschien; “dat zijn allemaal leuke dingen” of “de ochtend is helemaal leeg” of “noem je dat druk?!”. Het voelde als veel, zwaar en blugh. De middag naderde, de spullen lagen klaar en na weer 30 minuten te hebben gelegen met mijn ogen dicht, was het echt tijd om te gaan. Op de fiets naar de camping waar de tenten net stonden. Mijn nichtje en neefje en schoonouders zaten met een glimlach op hun gezicht onder de parasol. Zo’n gezellige relaxte sfeer! Ik hielp met het opzetten van de tarp en dat was maar goed ook, want toen ik in de auto wegreed begon het keihard te regenen.

Onderweg naar Lelystad probeerde ik mezelf op te peppen voor de vrouwencirkel. Ik kende niemand en dat is toch altijd even spannend. “Wat gaat er gebeuren, hoe zal het zijn, wat voor mensen zijn er en pas ik daar wel tussen?” De muziek leidde me een beetje af. Ik parkeerde de auto en ik werd ontvangen door één van de deelneemsters. We praten rustig terwijl we wachtten op de anderen. Een vriendin, wie mij uitgenodigd had, kwam gehaast aan omdat ze naar de verkeerde locatie was gereden. Samen liepen we naar het huisje in het bos.

De vrouwencirkel

Even later startte de ceremonie en Iris begeleidde ons in meditatie. De intentie-waterschaal ging rond. Zet 9 vrouwen bij elkaar en er is verbinding. Het waren vrouwen van verschillende kom af en leeftijden en het was veilig, ontspannen, vrolijk en serieus. Ieder sprak een intentie uit, wat een gezamenlijke krachtige intentie werd. De baarmoeder was een rode draad door de ceremonie. We schreven op wat we los mochten laten. Om en om liepen we over het baarmoederkleed het huisje in en verbrandden het briefje in het vuur. Als je met z’n allen in een bepaalde sfeer zit en helemaal bezig mag zijn met jezelf geeft dat vertrouwen, veiligheid en rust.

Op deze manier vervolgde de ceremonie. We trokken een kaart, we dansten op muziek, we stonden om en om in het midden van de cirkel waarbij Iris haar magic deed en er werd gedeeld wat gedeeld mocht worden. Ik zat vast, vast in mijn hoofd, in mijn lijf. Ik kon niet voelen. Er kwamen soms tranen, soms droogden ze op en voelde ik me leeg. Er was beweging en ik zat vast. Moe, hoofdpijn, verdriet, samen en alleen. Ik werd gezien, maar ik kon nog geen woorden vinden. Na wat fruit, noten en Indische lekkernijen liep ik in stilte door het bos naar de auto.

Ik had geen honger en de tijd ging snel. De dames van de groepsles waren ook moe en hadden weinig energie. Dus het werd een rustige les. Het is zo fijn om mee te kunnen bewegen met wat er is in mij en bij de anderen. Het gaat vloeiend, stromend, gemakkelijk. We deden de heel-rock en groot klein maken in lig. Nestelend op de deken. Meditatief en rustig. In verbinding met de grond en ontspannen in beweging. Vrolijker en opgeladen gingen de dames naar huis.

Step up to grow

Mijn dag zat er nog niet op, want de meiden van Step up to Grow kwamen binnen. De thee in het midden en vol verwachting wat deze sessie weer zou brengen. We starten met voelen en kijken wat we bij de ander opmerkten. Mooie woorden ontstaan en thema’s als gezien worden, complimenten ontvangen, vertrouwen op jezelf komen hierin voor. Dit was de derde sessie en na twee keer samen is er al rust en veiligheid. Het lijkt alsof iedereen elkaar al langer kent. Om en om bespraken we de woorden en of zij deze herkenden in zichzelf of hoe ze het ervaarden, wat ze voelden. Mooie gesprekken ontstonden. Met als gevolg een passende oefening. Het Bateson Model. Een model uit de NLP (neuro linguïstisch programmeren) waarin gedrag, identiteit en missie los van elkaar komen en je de invloed van de omgeving op je overtuigingen ontdekt.

Op het eerste gezicht denk je drie dezelfde soort meiden te zien en na deze oefening ontdek je de verschillen in overtuigingen, gedrag en missie. De één wil moeder worden, gezelligheid met familie en groeien als persoon, de ander wil gewoon leven en zichzelf zijn en de laatste wil bijdragen, carrière maken en anderen helpen. Hen de ruimte geven om zichzelf te zijn, om hen te laten voelen en zien dat ze helemaal oké zijn, dat is geweldig! Opgeladen en voldaan na de groepsles en Step up to Grow ging ik naar huis. Ik trok nog de Bosmarmot uit de kaartenset Boodschappen van de Dieren. Deze vertelde dat er soms iets dood mag gaan voordat er iets nieuws kan ontstaan. Vervolgens ging ik alleen naar bed, want Robin was op de camping.

De droom en de camping

Ik werd wakker uit een droom door een scheetje en vlucht naar de wc. Blijkbaar liet ik nog meer los. Ik liet Chatgpt mijn droom duiden middels de reflectiemethode. Dit was de samenvatting: “Je staat op een kantelpunt. Een oude structuur in jou – misschien een manier van samenwerken, samenleven, of jezelf definiëren – is uitgediend, maar dat besef komt zonder lading of drama. Er is ruimte. En in die ruimte ontstaat iets nieuws, iets zachts, iets vloeiends: creatieve vrijheid, natuurlijk leven, belichaming van je werkelijke zelf. Je droom zegt: durf los te laten wat je niet meer dient, ook al lijkt het vertrouwd. Je nieuwe weg is er al en die danst.”.

Kippenvel en herkenning. Ik voelde me niet ziek al zocht ik de wc vaak op. Ik had geen honger. Ik bakte een citroencake en mediteerde. Ik voelde me kalm. Ik deed wat computerwerk en stapte in de auto. Ik vond mijn schoonfamilie en vriend weer lachend onder de tarp. We voetbalden, speelde Kubb, aten zoetigheid en chips, we bakten pannenkoeken, speelden nog meer, schreven in een vakantiedagboek en genoten van het weer. Een fantastische middag en avond vol lol en gezelligheid!

Voldaan en gelukkig zochten we onze slaapzakken op. Een rustige nacht en ochtend volgden. Met een heerlijk ontbijtje met aardbeien en chocoladecroissant begon de dag goed. Er werd nog meer gevoetbald en ratslagen geoefend tot het tijd was om alles op te ruimen. Wachtend tot de tenten droog waren en ondertussen de kinderen vermakend, fietsten en reden we rond 12.00 uur weer naar huis. Weer mooie herinneringen gemaakt!

1 op 1

Woensdagavond stond een individuele psychosomatische fysiotherapie sessie gepland. Zo fijn om ook dit weer te mogen laten ontstaan. Om samen te ontdekken wat er gezien en gevoeld mag worden. Iemand begint eerst te vertellen over de struggles of ervaringen van de afgelopen dagen. Er ‘ploinkt’ vanzelf een idee, oefening, vraag of kennis in mijn hoofd. De keuze is altijd aan de cliënt. Vandaag kon ze niet kiezen, dus we combineerden het.

De stenen representeerden verschillende emoties: schuldgevoel, aanpassen, moeten, het zijn, trots en vertrouwen. Ze naderde een kruispunt naar (rood) hysterisch en overdreven zijn of (roze) veilig, mooi, vrouwelijk, veilig. Links lag een rood papiertje. Het was een bekend gevoel. Hier had ze een beeld bij. Rechts lag een roze papiertje dat in een soort mist of wolk was gehuld, dit was het niet weten. Waar sta je nu?

Er gebeurde van alles in haar gevoel, in haar houding, spierspanning en bewustzijn. De muziek zorgde voor lichte bewegingen. Geen bevriezing, maar aanwezig zijn bij wat er is. Het hoefde niet weg. Het mocht gevoeld worden, er zijn. Nadat de blokkades zachter werden in haar lijf, zette ze een stap en nog één. Andere emoties kwamen boven, andere overtuigingen, gevoelens, beelden. Ook dit kreeg alle aandacht, alle liefde dat het nodig had. Want het probeerde iets te vertellen. Dit was genoeg. Het is een verhaal, een stukje van de puzzel, een avontuur dat we samen aangaan. Ik zie en voel wat er bij haar gebeurde en kon bijsturen, begeleiden, helpen. Ze hoefde de donkere wolk niet alleen te dragen en dat geeft zoveel inzicht. Het shift op een dieper level. Moeilijk in woorden te vatten en alleen te ervaren. Het is meebewegen, meevoelen, co-reguleren en de veiligheid bieden dat het goed is precies zoals het gaat.

De kaart van de kat gaf de mooie boodschap om op avontuur te gaan en dat ze bij fouten of vallen toch op haar pootjes terecht zou komen. Ze mag haar eigen pad bewandelen en het op haar manier doen. Ze zag waar ze vandaan komt en hoeveel stappen ze al heeft gezet. Ze groeit en dat doet soms pijn. Ze groeit en is steeds vaker de vrouw die zij wilt zijn.

Schrijfinspiratie

Al weken vermijd ik, procrastineer ik om te beginnen aan het schrijven van mijn boek. Ik ben begonnen 🥳 Eindelijk staan de eerste woorden op de goede plek. De woorden stromen en stromen en stromen.

Zo meteen mag ik weer met iemand de diepte induiken tijdens een 1 op 1, vanavond en morgen is er weer een groepsles. Morgenavond dans ik vrij, elegant en blij tijdens Ecstatic Dance in Lelystad. Zaterdag uiteten en zondag kletsen met vriendinnen. En dan heerlijk op vakantie. Oh yes! Dit is een goede week.

Hoe is jouw week?